کد مطلب:313602 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:183
خاک قبر حضرت ابوالفضل شفا می دهد
مؤلف كتاب مجموعه ی انوار علمی معصومین علیه السلام حجةالاسلام والمسلمین آقای شیخ علی فلسفی در صفحه ی 235 كتاب مزبور می نویسد:
حاج شیخ اسماعیل نائب، فاضل عابد معاصر و دارای تألیفات فراوان، كه این جانب افتخار شاگردی او را داشتم، می فرمود: متولی حرم حضرت عباس علیه السلام گفت من به گوش دردی مبتلا شدم و كارم كم كم به جایی رسید كه اطبای بغداد عاجز شده و به من توصیه كردند كه به بیمارستان های خارج بروم. در یكی از بیمارستان های خارج، تحت برنامه، بستری شدم و پس از معاینه و آزمایش، اعضای شورای پزشكی گفتند كه باید مورد عمل جراحی قرار گیرم، ولی گفتند نود درصد امكان خطر وجود دارد. به آنان گفتم: امشب را مهلت بدهید تا رأی خود را اظهار نمایم.
در آن شب بسیار محزون بودم. اما یك مرتبه با خود گفتم بیماران از خاك كربلا شفا می گیرند. من، كه خود متولی قبر مطهر هستم، از این فیض محرومم! خوشبختانه قدری از خاك قبر حضرت عباس علیه السلام با خود همراه داشتم. با حال توجه قدری از آن خاك را در گوشم ریختم و خوابیدم. صبح دیدم چرك خارج نشده و درد آن ساكت گردیده است. پزشكان برای گرفتن پاسخ نزد من آمدند. گفتم باز گوش مرا مورد آزمایش قرار دهید. این بار كه معاینه كردند، دیدند عارضه كاملا برطرف شده است. فورا كمسیون پزشكی تشكیل یافت و در باب این حادثه ی معجزه آسا بحث هایی صورت گرفت. در طول بحث نظریاتی داده شد و قرار شد نظر خود من را نیز در این مسئله جویا شوند. من در جواب گفتم: به واسطه ی خاك قبر حضرت عباس علیه السلام است. با شگفتی گفتند: آیا از آن خاك چیزی باقی مانده است؟ گفتم: بلی، و به ایشان دادم. تربت حضرت را سه روز در آزمایشگاه مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند. روز چهارم پزشك آمد و با حال اشك گفت: سه روز آن را در دستگاه گذاشته ام و می بینم خاك و خون است و اثر شفا در آن خون می باشد. باری، در آن مدت كه در كشور مزبور بودم، همه جا در مجالس و محافل از این كرامت سخن می گفتند و جمعیت فراوانی از فرق كفار شیفته ی آن بزرگوار شدند و عده ای هم كه از نزدیك شاهد قضیه بودند به اسلام گرایش پیدا كردند. ناقل این كرامت گوید: به متولی باشی گفتم: ای كاش به آن رئیس آزمایشگاه می گفتی آیا می توانی تشخیص بدهی این خون كه در میان خاك بوده از چه عضو حضرت عباس علیه السلام می باشد.
[ صفحه 423]
حاج شیخ اسماعیل نائب، فاضل عابد معاصر و دارای تألیفات فراوان، كه این جانب افتخار شاگردی او را داشتم، می فرمود: متولی حرم حضرت عباس علیه السلام گفت من به گوش دردی مبتلا شدم و كارم كم كم به جایی رسید كه اطبای بغداد عاجز شده و به من توصیه كردند كه به بیمارستان های خارج بروم. در یكی از بیمارستان های خارج، تحت برنامه، بستری شدم و پس از معاینه و آزمایش، اعضای شورای پزشكی گفتند كه باید مورد عمل جراحی قرار گیرم، ولی گفتند نود درصد امكان خطر وجود دارد. به آنان گفتم: امشب را مهلت بدهید تا رأی خود را اظهار نمایم.
در آن شب بسیار محزون بودم. اما یك مرتبه با خود گفتم بیماران از خاك كربلا شفا می گیرند. من، كه خود متولی قبر مطهر هستم، از این فیض محرومم! خوشبختانه قدری از خاك قبر حضرت عباس علیه السلام با خود همراه داشتم. با حال توجه قدری از آن خاك را در گوشم ریختم و خوابیدم. صبح دیدم چرك خارج نشده و درد آن ساكت گردیده است. پزشكان برای گرفتن پاسخ نزد من آمدند. گفتم باز گوش مرا مورد آزمایش قرار دهید. این بار كه معاینه كردند، دیدند عارضه كاملا برطرف شده است. فورا كمسیون پزشكی تشكیل یافت و در باب این حادثه ی معجزه آسا بحث هایی صورت گرفت. در طول بحث نظریاتی داده شد و قرار شد نظر خود من را نیز در این مسئله جویا شوند. من در جواب گفتم: به واسطه ی خاك قبر حضرت عباس علیه السلام است. با شگفتی گفتند: آیا از آن خاك چیزی باقی مانده است؟ گفتم: بلی، و به ایشان دادم. تربت حضرت را سه روز در آزمایشگاه مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند. روز چهارم پزشك آمد و با حال اشك گفت: سه روز آن را در دستگاه گذاشته ام و می بینم خاك و خون است و اثر شفا در آن خون می باشد. باری، در آن مدت كه در كشور مزبور بودم، همه جا در مجالس و محافل از این كرامت سخن می گفتند و جمعیت فراوانی از فرق كفار شیفته ی آن بزرگوار شدند و عده ای هم كه از نزدیك شاهد قضیه بودند به اسلام گرایش پیدا كردند. ناقل این كرامت گوید: به متولی باشی گفتم: ای كاش به آن رئیس آزمایشگاه می گفتی آیا می توانی تشخیص بدهی این خون كه در میان خاك بوده از چه عضو حضرت عباس علیه السلام می باشد.
[ صفحه 423]